 |
|
|
|
|
 | imię | Władysław |
| nazwisko | Poręba | |
| data urodzenia | 7.02.1942 | |
| kraj | Polska | |
| wzrost / waga | 165 cm / kg | |
| pozycja | obrońca | |
| numer | ||
| mecze | 90 | |
| bramki | 6 | |
| debiut | 16.08.1964 | |
| ostatni występ | 8.12.1973 | |
| poprzednie kluby | Sycowianka Syców, Bielawianka Bielawa | |
| sukcesy |
|
Władysław Poręba (ur. 7 lutego 1942 r.) - polski piłkarz grający na pozycji obrońcy. Wieloletni zawodnik i były kapitan Śląska. W barwach WKS-u rozegrał 111 meczów w Ekstraklasie i 154 na drugim poziomie rozgrywkowym, co jest najlepszym wynikiem w historii klubu. Władysław Poręba piłkarskiego abecadła uczył się w Sycowiance, która obecnie występuje jako Pogoń Syców. Szybko jego talent dostrzegli działacze III ligowej Bielawianki, do której trafił jako 16 letni junior. Odbywając czynną służbę wojskową pod koniec 1962 roku zgłosił swój akces do Śląska i związał się z wrocławskim klubem na wiele lat, będąc pewnym punktem obrony, a później pracując z młodzieżą WKS-u jako trener. Zadebiutował w barwach Śląska 17 marca 1963 roku w wygranym 3:0 wyjazdowym meczu z Karpatami Krosno. W następnym sezonie 1963/64 świętował pierwszy w historii klubu awans do Ekstraklasy. Już jako piłkarz drużyny Władysława Giergiela zyskał pseudonim Mały, z racji 165 centymetrów wzrostu. Mimo niezbyt imponujących warunków fizycznych zbierał brawa za ogromną ambicję, nieustępliwość, waleczność i realizowanie założeń taktycznych. Dzięki wrodzonej szybkości wygrywał sporo pojedynków biegowych. Dystans 100 metrów był w stanie pokonać w 12,2 sekundy. Jednakowo dobrze czuł się na lewej jak i prawej obronie, ale gdy zachodziła taka konieczność z powodzeniem grał w drugiej linii. Rozegrał wiele świetnych pojedynków w barwach Śląska. Jednak za swój najlepszy występ uważał wygrany przez wrocławian 2:0 mecz w Krakowie z Wisłą 18 maja 1969 roku. Z powodzeniem krył wielu czołowych napastników ówczesnej Ekstraklasy. Najlepiej grało mu się przeciwko Eugeniuszowi Faberowi z Ruchu. Napastnik Niebieskich nie mógł w żaden sposób wyswobodzić się spod jego opieki. Kapitanem Śląska został po pierwszym spadku klubu z Ekstraklasy latem 1969 i był nim przez dwa drugoligowe sezony 1969/70 i 1970/71. Opaskę kapitana przejął po nim Henryk Apostel. W sezonie 1972/73 Poręba po raz drugi wywalczył dla Śląska Ekstraklasę. Ostatni raz w barwach naszego klubu wystąpił 6 grudnia 1973 r. w meczu z Pogonią w Szczecinie, gdzie zanotowano remis 2:2. Wiosną 1974 już nie zagrał z powodu kontuzji, a przed kolejnym meczem z Pogonią - 7 sierpnia 1974 roku, tym razem na Oporowskiej - został uroczyście pożegnany przez klub. W ten sposób podziękowano mu za ponad 10 lat występów w Śląsku. Poręba nie pożegnał się jednak z grą w piłkę. Na futbolową emeryturę przeniósł się do Odry Wrocław, gdzie grał u boku innych byłych gwiazd Śląska: Klausa Masselego i Walentego Czarneckiego. Do Śląska wrócił jako trener i przez wiele lat pracował z młodzieżą odnosząc wiele sukcesów. W 1979 roku jego podopieczni (m.in. z Ryszardem Tarasiewiczem w składzie) w składzie zdobyli jedyne jak dotąd w historii klubu mistrzostwo Polski juniorów. W sezonie 1984/85 był asystentem trenera Henryka Apostela w pierwszej drużynie Śląska. Opracował Krzysztof Mielczarek © |
| sezon | rozgrywki | mecze | wyjściowy | pełne | z ławki | minuty | bramki | karne | sam. | ż.k. | cz.k. |
| 1964/65 | 1 | 1 | 1 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | ||
| 1965/66 | 12 | 9 | 9 | 3 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | ||
| 1966/67 | 19 | 19 | 19 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | ||
| 1967/68 | 23 | 23 | 23 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | ||
| 1968/69 | 26 | 26 | 26 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | ||
| 1971/72 | 1 | 1 | 1 | 0 | 2 | 2 | 1 | 0 | 0 | ||
| 1973/74 | 8 | 7 | 7 | 1 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | ||
| razem | 90 | 86 | 86 | 4 | 6 | 4 | 2 | 0 | 0 | ||